Dag 20: Is het nog ver Grote smurf....?
28 oktober 2023 - Noyon, Frankrijk
Vanmorgen hebben we onze Pipowagen achter ons gelaten en zijn we weer verder gegaan, op weg naar Noyon. De routeplanner geeft zo'n 23 km aan en dat klinkt niet zo gek ver.
De ochtend was lekker, een beetje fris maar de zon deed zo af en toe haar best ons te verwarmen. De voorspellingen waren gunstig en we maakte snel een aantal kilometers.
We liepen over een asfaltweg door een paar kleine dorpjes en velden heen en waren ongeveer op de helft tijdens de lunch. Het was ongeveer 14:00 en we zeiden tegen elkaar dat we ruim voor vijf uur wel binnen zouden zijn.
Misschien lijkt het vanuit de vorige blogs allemaal vanzelf te gaan maar we komen toch ook echt wel momenten tegen dat het einde van de etappe opeens zo ver weg lijkt. Vandaag was dat ook het geval. De tweede helft van de route waren de wegen minder goed begaanbaar. Klei en modder waarin je wegzakt, hoog gras, smalle bospaden en wat klimwerk. Al bij al duurt het dan allemaal langer en komt het einddoel maar gestaag dichterbij. Uiteindelijk kwamen we pas tegen zessen in Noyon aan. Ook bleek de route een paar kilometer langer dan ik via de routeplanner had gezien. De zon had inmiddels plaats gemaakt voor regen.
Maar Kim en ik laten ons niet zomaar uit het veld slaan. Even nog een pauze, nog een rozenkrans, en al snel zagen we de Kathedraal van Noyon voor ons liggen en wisten we dat we er bijna waren.
En eenmaal op je bestemming, voel je je weer goed, je gaat wat eten, schrijft een blog en Kim loopt nog even terug naar de bistro waar we gegeten hadden om daar een stempel te scoren.
Met een voldaan gevoel gaan we slapen om morgen weer met frisse moed de volgende etappe te starten.
Het leven als pelgrim bevalt me goed, lichamelijk en geestelijk ben je even uit de dagelijkse sleur. Het geeft ruimte om na te denken, te bidden en te genieten van de natuur, de verschillende plaatsen waar je doorloopt en de ontmoetingen die we hebben met de mensen die we onderweg tegenkomen. En natuurlijk om samen onderweg te zijn met mijn lieve Kim. Onderweg naar Santiago, maar ook samen onderweg in ons leven.
Veel dank weer voor het mooie persoonlijk verhaal over jullie gezamenlijke pelgrimstocht!!
Alleen met de ogen van je hart kun je goed zien!
‘Liefde kent geen leeftijd, ze wordt elke dag opnieuw geboren!’
Jullie zijn echte doorzetters!
En als je alles heb doorstaan door de regen heen, ben je toch heel blij.
Ik heb echt respect voor jullie.
Ondank alle hindernissen gaan jullie door.
Ook heel bijzonder om tot jullie zelf te komen door rust en gebed.
En sleur van het leven even weg te zijn.
Ik wens jullie een mooie zondag toe en kracht en sterkte net jullie pelgrims tocht.
Liefs van Jessica
Sterkte met alle hobbels die jullie op jullie pad krijgen. Nog 1 week dan komen jullie aan in Parijs. Heel veel respect voor jullie.
Ik wens jullie voor vandaag een goede tocht toe.
Denk aan jullie.
Your sharing in blog is one of the ways putting down your process in words. Thank you for the willingness to have courage to be honest with how you feel and especially write it. 🙏❤️
I put the link in the next comment. Somehow difficult to copy and paste.
https://youtu.be/9ljLL4ZSNbY?si=rJgYpbWs2hMPBewn
https://youtu.be/9ljLL4ZSNbY?si=rJgYpbWs2hMPBewn